Via een aantal medemoeders hoorde ik dat er 5000 kaarten voor het eerste concert Wit Licht van Marco Borsato onder mantelzorgers waren uitgedeeld.
Maar helaas niks gezien, gehoord of gelezen. De sluitingsdatum was allang verstreken. Woensdag de stoute brutale schoenen aangetrokken en de sponsor Unive gebeld met de vraag mogen wij ook?
Nog geen uur later belde Unive met het verlossende antwoord: JA!
Natuurlijk hoefde ik niet lang na te denken wie ik mee zou nemen nl mijn lieve mams!
Vrijdagochtend vroeg op weg richting Arnhem, het beloofde in combinatie met het begin van de herfstvakantie druk op de weg te worden. Aangekomen drong de omvang van dit gigantische spektakel tot ons door. Het dagje stadten tussen al die witte mensen gaf saamhorigheid. De sfeer zat er al gelijk lekker in. We voelden ons speciaal, soms zitten er leuke dingen vast aan het hebben van een bijzondere (klein)dochter.
Voor de show was werkelijk alles uit de kast gehaald wat een megaorganisatie. Genieten van de lichteffecten, alle witte mensen, het zingen en zwingen maar natuurlijk het meeste van Marco! Heel even was ik weer gewoon Leonieke en stond ik daar met mama onze zorgen te vergeten……
Onze zorg, jouw zorg, Marco bedankt!
Marilou's dagboek 
Wat heerlijk zo’n dag je zelf verwennen.
Even wat anders, gewoon mens en even geen moeder en verantwoordelijkheden.
Lieve groet Yolanda, mama Floortje
Hoi Leonieke,
Harry en ik gaan dinsdagavond naar Marco. Na jouw verhaal hebben we er nog meer zin in. Groetjes Angelique
Tja wat wil je nog meer horen. Fijn zo een dagje uit met je moeder. Echt leuk… maar wat gaan Axel en Huub nu doen??
tot snel Laura H.