December is zoals deze hoort te zijn. Gezellig druk met alle feestjes die daarbij horen. Ons hele huis is er klaar voor, we hebben er zo zin in!!!
Alleen is het jammer dat die hele korte nachten weer terug zijn. En dat merken we aan onze energie.
Ik denk terug aan vorig jaar, twee dagen voor Kerst in het ziekenhuis wat heerlijk dat we die tijd hebben afgesloten. Axel voelt zich weer een stuk beter, doet veel aan zijn conditie. Hij is nog steeds kortademig maar volgens de longarts hoort dat bij de grootte van het opgelopen longinfarct. Hij sluit zijn trombosediensttijd met plezier af!
Alle clubjes en scholen proppen hun kerstlunchjes, dinertjes, kijklessen en optredens in de paar dagen voor Kerst. We missen er natuurlijk geen een!
Wat zou ik dolgraag EEN nachtje door willen slapen. Ik loop op mijn tandvlees, ik merk het aan alles. Alle boodschappen voor Kerst zijn gelukkig binnen, onze beide Kerstdagen volgepland. Dit jaar zal het heel anders dan vorig jaar Kerst worden, zeker nu Lou net een cluster heeft gehad!
Ik besteed veel aandacht aan het menu en de tafelaankleding. Het besef hoe bijzonder het is, allemaal (redelijk) gezond weer bij elkaar aan tafel te kunnen zitten, is groot!
Nog maar een dag en dan is het Kerstavond. Maar eerst nog de nacht. Lou is onrustig, nog erger dan anders. Wij woelen met haar mee maar dan in ons eigen bed.
Ik besluit nog een keer naar haar toe te gaan, als ik naast mijn bed in elkaar zak. Ik kan niet meer lopen. Gelukkig kan ik mijn fysiotherapeut al bellen om 07.00 uur, hij herkent mijn klachten direct. Een heupluxatie, rust en pillen is zijn advies.
Daar gaat onze Kerst, ik weiger ook dit jaar weer met Kerst aan te kloppen bij het ziekenhuis. Heb genoeg pillen in huis! Kerst is weer niet zoals het hoort te zijn maar we proberen van elk moment te genieten. En dat lukt heel aardig!
Marilou's dagboek 