We hebben een feestje bij een goede vriendin van mij, we besluiten Lou mee te nemen. Lou is nog nooit bij haar thuis geweest maar heeft het er al snel naar zin ondanks de drukte en de grote groep kinderen die rondrent.
Opeens komt Tyra hevig overstuur in mijn armen rennen. Ik check in een reflex eerst al haar ledematen maar kan gelukkig geen bloedsporen ontdekken. Ik probeer mij te concentreren op de woorden die tussen de snikken doorkomen en kan mijn oren niet geloven.
Tyra was met een aantal kinderen boven aan het spelen toen er een jongen van een jaar of 10 naar boven kwam en riep: er is daar beneden een verschrikkelijk eng mens, de kinderen enigszins in de Halloweensfeer liepen de trap mee af en toen zag Tyra wie hij bedoelde……..
Ik stond te koken van woede, wilde huilen en heel hard naar huis rennen. Vraag mij tot de dag van vandaag nog steeds af waarom het mij zo raakt. We zijn in de afgelopen 15 jaar al zoveel gewoon wat dat betreft. Ik weet het, het zijn woorden van een kind maar misschien was het juist zijn woordkeuze. Misschien was ik nog het meest van slag over het verdriet van Tyra, normaal niet snel van de wijs te brengen!
Onze dochters hoeven nou eenmaal niet over dezelfde brede rug als wij te beschikken.
Misschien was het gewoon mijn slaapgebrek…..
Marilou's dagboek 