Aangezien de clusters steeds langer duurden en steeds dieper werden heeft de kinderarts besloten om voortaan tijdens de clusters een neussonde te plaatsen.
Ik moest een paar keer slikken en wennen aan het idee maar wat moet moet.
Als ik een paar weken later de voordeur open weet ik niet of ik moet lachen of huilen. Dag mevrouw ik kom de spullen voor de maagsonde brengen.
Ik stuur de beste man met zijn volle steekkar naar de woonkamer. Het is iemand van dezelfde leverancier als all andere medische apparaten die we inmiddels hebben verzameld. Een prima bedrijf dat alle tijd neemt de instructies.
Terwijl ik de man koffie aanbied blijven mijn ogen hangen op de dozen. Gelukkig vertelt hij snel dat meer dan de helft voeding is.
En dan begint het grote uitpakken. Een hoge voedingspompstandaard, een lagere uitvoering, een reistas (ook voor aan het bed), de voedingspomp zelf, de pleisters(incl.kaasplakken), de dopjes om af te doppen, extra kraantjes, twee maten neus/maagslangen, verlengslangen, twee maten spuitjes, klemmetjes en nog meer dopjes en niet te vergeten dozen met voedingspakketjes.
Ik krijg twee boekwerken voor mijn neus en de man begint met zijn uitleg. Het eerste kwartier kan ik het nog redelijk volgen maar al snel gooit de man er flink wat vaktermen tegenaan. Hij heeft het over charriere, intermitterend en kocher. Het voelt als een snelcursus verpleegkundige en ik maar denken dat ik al ruim over de helft van mijn kunde was……
De man voegt er nog aan toe: mevrouw over een paar maanden, stopt u zelf de neussonde in uw kind, let maar op! Ik krijg alleen bij de gedachte al de kriebels.
De man zit ruim anderhalf uur aan onze opgevulde eetkamertafel zijn uitleg te geven, met engelengeduld ik kan niet anders zeggen maar ik vraag hem toch meer dan de helft van de voeding weer mee terug te nemen. Ik denk het niet nodig te hebben, of wil ik het niet?
Ik blijf beduusd achter. Het doet mij denken aan mijn poppenspeelperiode. Mijn poppen waren altijd ziek(ja, het heeft zo moeten zijn!) en hadden de meest vreselijkste ziektes.
Al het "speelgoed" ligt op tafel alleen de poppen en de vriendinnetjes missen nog maar dit is geen kinderspel dit is voor het eggie.
Marilou's dagboek 
Ja Leonieke, ook hier moet je weer mee zien te dealen, dat valt niet mee…
Maar voor je mooie meisje doe je alles, ook dit, toch?!
Lieve groet,
Martine
P.s Hé, ik zie dat je je log op 29 juni al gemaakt hebt, waarom kom ik ‘m nu pas tegen dan?
Wat vervelend dat je nu ook deze stap moet gaan nemen. Hoop echter dat het een gunstige uitwerking heeft op Marilou.
Loop achter nog even geduld….