ECHTHEIDSTEST!
nu eens een keer een goed bericht over onze Loutje. Een oktober was de laatste aanval! Dit schreef ik aan Smeets:
In zo’n aanvalsvrije periode zien wij een geheel andere Marilou. Erg helder, direkte reacties met kijken maar ook met spraak. Aandacht trekkend en druk vreselijk druk en aanwezig ook in haar bewegingen. Als er buiten een hond blaft zegt zij:HONDJE. Bij het naar bed brengen zegt zij eerst zelf:TRUSTEN.
Ze is zelfs echt stout en ondeugend en na bestraffing begint begint zij hard op te lachen. Het is een draakje voor haar zusjes, tegen de tv aan is immers het beste plekje.
Zij zit sinds maanden voor het eerst weer kaarsrecht zelfs met het hoofd recht omhoog.
Haar moteriek is bijzonder goed en zij loopt als een kievit. Dit is de oude Marilou weer maar wat een contrast ten tijde van een periode van clusters. Het maakt je als ouders woedend op die steeds maar terugkerende epilepsie hoe anders zou haar leven zijn zonder haar epilepsie.
We leven als gezin helemaal op na 10 maanden elke week in een crisis te hebben gezeten. Maar elke ochtend de vraag is ons nog een dag rust gegund?
Het enig echte probleem wat wij ervoor terug hebben gekregen zijn de gebroken nachten. Twee tot drie keer per nacht kunnen wij eruit!
ECHTE VRIENDEN!
Marilou's dagboek 