vakantie juli 2005

Na een week terug te zijn uit midden Frankrijk even mijn verhaal kwijt.
We zijn in drie dagen naar midden Frankrijk gereden. De eerste dag tot de lunch door gereden. Aangekomen bij Caroline en Geert heerlijk ontvangen met een echte Belgische lunch. Wat een prachtig huis met een weiland als tuin. Helaas was het weer erg slecht maar na het bezoek aan het dagverblijf van Aline klaarde het weer op en begon Geert enthousiast aan een verrukkelijke bbq. We hebben gezellig tot laat in het weiland gezeten.
Na een rustgevende nacht, Marilou sliep in de caravan in de tuin en een goed ontbijt met echte Belgische koeken(croissants), die wij natuurlijk gingen beleggen, vertrokken we vroeg voor de volgende etappe.
Onderweg erg leuk en toevallig mijn vriendin met kids op de parkeerplaats tegengekomen. Lou vindt autorijden heerlijk zeker met een dvd’tje.
We zijn gestopt op een camping een paar uur onder Parijs. Lou te slapen gelegd met babyfoon en lekker gaan eten.
Daarna in een keer door. Tent en caravan opzetten. Onze hulp met haar man waren inmiddels ook gearriveerd. Het weer liet te wensen over(10 tot 12C).Na vijf dagen ging het mis. Grote epilepsie aanvallen bij Lou. Na twee keer stesolid zetten hield het nog niet op. Dan moet je de afweging gaan maken een derde kan fataal zijn maar haar aanvallen ook. We hebben huilend samen de derde gegeven. Maar dan voel je je zo eenzaam in een vreemd land. Het ziekenhuis was geen optie. Gelukkig stopte de aanvallen na de derde maar wij hadden twee dagen nodig om bij te komen van de schrik.
De tweede week begon het goede weer en ging het weer goed met Lou alleen hadden we nu een tegenovergesteld probleem. S’nachts om 24.00 uur was het nog 28C laat staan hoe heet het was als Lou moest gaan slapen om 20.00uur in de caravan.
We hebben onze hulp mee als super ervaren maar zijn nu zo toe aan vakantie. We weten nog geen oplossing voor volgend jaar. In Nederland blijven en dan kans hebben dat we in de regen met haar en de andere kinderen in de caravan zitten is ook niks. Zonder haar op vakantie was een ramp, wie past er ook thuis op, zij kan niet uit logeren.
Ik kan er depressief van worden als ik denk aan volgend jaar en je wilt zo graag als gewoon gezin op vakantie. De andere kids hebben het fantastisch gehad maar je wilt zelf ook graag echt vakantie. Toch blijft de zorg overheersen en voelt het als levenslang.
Zo dat lucht op.